Balans

Het kan soms heel lastig zijn om de balans te vinden in iets. Tenminste, dat is mijn ervaring. Bijvoorbeeld: in hoeverre ‘moet’ je iemand bijstaan/helpen in zijn problemen.
In principe heeft iedereen natuurlijk de verantwoordelijkheid om z’n eigen problemen op te lossen, maar we zijn er ook om elkaar te helpen. Wanneer ‘moet’ je helpen, en wanneer kun je het beter bij de persoon zelf laten. Ik vind dat soms heel lastig.

Een ander zijn probleem

Het kan heel makkelijk zijn om te denken ‘het is die ander zijn probleem’. En dat is in eerste instantie natuurlijk ook zo. Maar je bent er ook voor elkaar. Het is dus goed om elkaar te helpen als dat nodig is.
Aan de andere kant: Je hebt zelf ook je grenzen; wanneer ga je die echt over. Waar liggen jouw grenzen? Als je je namelijk te veel aantrekt van de ander, dan hou je het zelf niet vol. Maar wanneer is het te veel? Het is soms echt een worsteling voor mij.
Ik denk trouwens wel, dat je niet te bang moet zijn om teveel te doen. We kunnen heel wat hebben. Bovendien ‘levert’ het jezelf ook iets op. Iedereen vindt het fijn om een ander te kunnen helpen; het geeft je een goed gevoel.

Geen doel op zich

Dat mag echter niet het doel zijn (vind ik), anders help je vanuit een verkeerde motivatie. Dan help je in feite jezelf, en dat kan negatief uitpakken voor je relatie. Maar dat goede gevoel kan je wel helpen om iets te doen voor de ander (daarom werkt dat ook zo denk ik). Je kunt het makkelijker opbrengen omdat je er een goed gevoel aan over houdt.
Ik zie echter in mijn omgeving ook, dat mensen soms echt te ver gaan met ‘voor de ander te zorgen’. Dat is voor jezelf niet goed, maar dat is ook voor de ander niet goed. De ander moet wel de kans krijgen zijn eigen problemen op te lossen. Dat maakt hem of haar ook sterker. Soms is het echter te veel en te zwaar. Dan is het fijn als jij kunt helpen. Maar… binnen je eigen grenzen.

Aftasten

Ik denk, dat het altijd een ‘zoektocht’ blijft om balans te vinden; een aftasten waar je grenzen liggen. Wat mij daarbij helpt is:

• beide kanten ‘onder de loep‘ nemen (wat, als ik het niet doe; wat, als ik het wel doe);
• niet te denken dat het moet, maar dat het mag (het blijft je eigen keuze);
• me in te leven in die ander, zodat ik vanuit liefde kan handelen;
• goed te voelen hoe ik me zelf eronder voel – voelt het niet te veel;
• ook lichamelijk bewust te zijn (ademhaling, gestresstheid, ben je er nog los van of sleept het je mee, kun je je nog ontspannen);
• ben ik er bewust van, dat het probleem nog steeds van de ander is;
• welk stukje kan ik overnemen (ik hoef niet het hele probleem over te nemen);
• beseffen dat problemen bij het leven horen en dat we geen ‘recht hebben’ op geluk (zowel die ander niet als jij niet);
• beseffen dat je dus best pijn mag voelen, ook als die eigenlijk van een ander is;
• beseffen dat alles voorbij gaat.

Deze dingen helpen je om het te kunnen opbrengen om een ander te helpen en niet in je eigen veilige wereldje te blijven, alsook om je eigen grenzen hierin te bewaken. Je kunt dan meer aan, en daarmee wordt alles een stukje draaglijker.

Een boek over balans

Misschien is deze ‘worsteling’ van mij wel de reden dat ik bezig ben een boek te schrijven over balans in het leven. De voors en tegens van verschillende onderwerpen komen aan bod, zoals ‘zwijgen of spreken’, ‘afstand en nabijheid’, ‘controle houden en loslaten’, ‘geluk en verdriet’, en nog veel meer. Je komt de balans in allerlei vormen tegen. 

Spreekt jou dit aan, wil je hierover meer lezen, typ dan hieronder ‘ja’. Dan kan ik de behoefte peilen. Daar help je mij echt mee.